Op donderdag 11 mei vindt er in Museum van Bommel van Dam een lezing plaats over nazi-roofkunst. Nog regelmatig worden kunstwerken die tijdens de Tweede Wereldoorlog werden geroofd of in beslag genomen terugbezorgd bij rechtmatige eigenaren of de erven daarvan. Ook in Nederlandse musea worden soms nog werken aangetroffen waarvan de herkomstgeschiedenis verwijst naar roof, confiscatie of gedwongen verkoop. Agnes Vugts, lid van de commissie Museale Verwervingen vanaf 1933, neemt tijdens een boeiende lezing bezoekers mee in deze donkere geschiedenis van de kunsthandel. De lezing begint om 20:00u. Entree: € 5,-.
Roofkunst
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd op grote schaal aan kunstroof gedaan. Met name van Hermann Göring is bekend dat hij in de oorlogsjaren, of eigenlijk al na het aan de macht komen van de NSDAP in 1933, een omvangrijke kunstcollectie samenstelde op basis van kunstroof. Er werden door de jaren heen honderdduizenden werken geroofd en geconfisqueerd, met name van joodse eigenaren.
Al tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er in de Verenigde Staten een commissie opgericht voor het opsporen en veiligstellen van de door de nazi’s geroofde kunstwerken. Ook nu nog wordt er op grote schaal onderzoek gedaan naar de afkomst van kunstwerken in relatie tot roofkunst. In Nederland is onder meer de commissie ‘Museale Verwervingen vanaf 1933’ met dit thema bezig. Kunstwerken met een foute geschiedenis kunnen namelijk in Nederlandse musea terechtgekomen zijn.
Lezing
In haar lezing zal Agnes Vugts het onder meer hebben over ‘betwist bezit’, over eigenaarschap en ons cultureel (museaal) bezit. In een korte inleiding met mooie beelden komt het verhaal van de ongekend grote aantallen verhuizingen van kunst in de Tweede Wereldoorlog tot leven. En natuurlijk het omvangrijke en moeizame proces om na de oorlog de kunst weer terug te krijgen bij de rechtmatige eigenaren. Ook behandelt ze een recente teruggeef casus en de zoektocht naar wie nu de rechtmatige erfgenaam is. Nog steeds zijn er zaken die niet onderzocht mogen of kunnen worden en die zo veel jaar naar dato vragen om opheldering. En wat als de eigenaren uit Afrika en Azië onze volkenkundige collecties terug eisen?